bedrijfsnieuws over Onlangs ontdekte bevat schaaldier, gevonden bij een diepte van 7 km, microplastic

Het plastic afval is gekend om zijn weg aan de meest verste hoeken van de wereld te vinden. De oceaan kan niet aan dit ook niet, met een jaarlijkse toevloed van plastic afval van 5 tot 13 miljoen ton ontsnappen.

Nu blijkt het dat de nieuwe species, die in de ontoegankelijkste en diepste plaatsen van de oceanen van de wereld zijn ontdekt, reeds microplastics bevatten.

De onderzoekers bij de Universiteit van Newcastle vingen 11 specimens van nieuwe species van reuzevlokgarnalen bij een diepte van tussen 6 en 7 kilometers in Mariana Trench, de diepste onderwatergeul van de wereld van de Filippijnen. In één specimen, dat bij een diepte van bijna 7 kilometers wordt gevangen, vonden zij een vezel van polyethyleenterephthalate (HUISDIER). Het HUISDIER is een wijd gebruikt plastiek en gebruikt om flessen, folies, films en textielvezels te maken.

De ontdekking van dit fragment in de darm van een onlangs ontdekt reinigend bodemdier - droevige eerste - toont enkel hoe het alomtegenwoordige plastiek vandaag is, en om dit te benadrukken, de onderzoekers nieuwe plasticus van specieseurythenes hebben genoemd.

Anderhalf plasticus van de centimeter grote zeekreeft E. is een diepzeeinwoner. Sterk was het verwante soort reeds gekend, maar het genetische onderzoek toonde aan dat de vondst van verschillend soort was.

Als vele diepzeedieren, eet het dier organisch stof of het leven dat in de licht-rijke oppervlaktelagen van het overzees verblijven en langzaam aan de bodem na dood dalen. Precies wegens deze afhankelijkheid van voedsel dat neer wervelt, E.-stelt plasticus het pre eminente risico om in contact met kunstmatig afval en microplastics in werking te komen. Microplastics is ook gevonden in andere diepzeezeekreeften in de tot 8 kilometers van diepe Peru-Chilitrog, op de westkust van Zuid-Amerika.

Microplastics kan een gevaar voor de organismen opleveren die hen absorberen, omdat zij knallen in de oceaan aantrekken. Knalt (blijvende organische verontreinigende stoffen) zijn grotendeels kunstmatige organische verbindingen die zeer moeilijk zijn op te splitsen. Zij kunnen van microplastics in het lichaam van de organismen lekken en ongunstig hun groei of reproductie beïnvloeden.